* * * DE WITTE OLIPHANT * * *
* * * IN STANAVFORLANT * * *
De Standig Naval Force Atlantic is het eerste permanente Multi-nationale marine- eskader, dat operreert in vredestijd. De schepen, die deel uitmaken van dit eskader, treden op als eenheid, verbonden door het gemeenschappelijke doel: behoud van de vrije vaart in de Noord Atlantische wateren.
De Standing Naval Force Atlantic werd op 13 januari 1968 te Portland, Engeland , gevormd. De schepen die toen deel uitmaakten van de force, waren : de Amerikaanse jager USS Holden, het Britse fregat HMS Brighton, de Nederlandse jager Hr.Ms. Holland en het Noorse fregat HNOMS Narvik.
De Standing Naval Force Atlantic werd op 13 januari 1968 te Portland, Engeland , gevormd. De schepen die toen deel uitmaakten van de force, waren : de Amerikaanse jager USS Holden, het Britse fregat HMS Brighton, de Nederlandse jager Hr.Ms. Holland en het Noorse fregat HNOMS Narvik.
Sindsdien zijn oorlogsschepen van Canada, Denenmarken, West Duitsland, Nederland, Noorwegen. Portugal, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten ingedeeld geweest bij NAVO 's permanente strijdmacht ter zee.
Vóór STANAVFORLANT opereerden NAVO-schepen reeds sinds 1965 gezamenlijk onder de naam Matchmaker voor periodes van zes tot zeven maanden per jaar. Het succes van MATCHMAKER leidde in december 1967 tot het besluit van de NAVO-Ministerraad in Brussel tot vorming van een permanente NAVO-vlootmacht.
De Standing Naval Force bestaat gewoonlijk uit vijf tot zes schepen van het type fregat of jager, die meestal voor een periode van drie tot zes maanden aan de Force verbonden blijven. Soms wordt voor een kortere periode een onderzeeboot bij het eskader ingedeeld. Ook wordt er nu en dan , om de beweeglijkheid en de inzetbaarheid van STANAVFORLANT te bevorderen, een bevoorradingsschip toegevoegd. Voor de Nederlandse schepen is het gebruikelijk dat zij elkaar in januari en in juli aflossen.
Vóór STANAVFORLANT opereerden NAVO-schepen reeds sinds 1965 gezamenlijk onder de naam Matchmaker voor periodes van zes tot zeven maanden per jaar. Het succes van MATCHMAKER leidde in december 1967 tot het besluit van de NAVO-Ministerraad in Brussel tot vorming van een permanente NAVO-vlootmacht.
De Standing Naval Force bestaat gewoonlijk uit vijf tot zes schepen van het type fregat of jager, die meestal voor een periode van drie tot zes maanden aan de Force verbonden blijven. Soms wordt voor een kortere periode een onderzeeboot bij het eskader ingedeeld. Ook wordt er nu en dan , om de beweeglijkheid en de inzetbaarheid van STANAVFORLANT te bevorderen, een bevoorradingsschip toegevoegd. Voor de Nederlandse schepen is het gebruikelijk dat zij elkaar in januari en in juli aflossen.
De Standing Naval Force Atlantic heeft vier hoofdtaken: Haar eerste taak is de eigen geoefendheid en die van de Navo-zeestrijdkrachten in het algemeen op een hoog peil te brengen en te houden. Met het oog daarop worden door het eskader op zee bij voortduring oefeningen gehouden. Bij deze oefening ligt de nadruk op onderzeebootbestrijding, luchtverdediging en het escorteren van konvooien. Bovendien neemt de vlootmacht deel aan vele grote NAVO-oefeningen en eveneens aan nationale oefeningen, georganiseerd door de verschillende NAVO-landen afzonderlijk.
De tweede taak omvat het manifesteren van de solidariteit en de eenheid van de NAVO-landen door het voeren van de vlag van de verschillende lidstaten in één enkele muliti-nationale
strijdmacht.Stanavforlant bezoekt daartoe jaarlijks rond de 20 havens, gelegen in tien verschillende landen. In elke haven worden de schepen steeds op één of meer middagen opengesteld voor het publiek teneinde de plaatselijke bevolking de gelegenheid te geven de schepen te bezoeken. Ook langs andere wegen wordt de aandacht gevestigd op de aanwezigheid van de Standing Naval Force Atlantic.
Een derde belangrijke functie van het eskader is gelegen in zijn beschikbaarheid en gereedheid om, indien dit nodig mocht zijn, onmiddellijk op te treden in situaties van
spanning. Ook kan de vlootmacht worden ingeschakeld bij calamiteiten.
Ten slotte kan STANAVFORLANT dienen als de kern van een grotere, ook andere scheepstypes omvattende NAVO-strijdmacht, indien de wereldsituatie de vorming van een dergelijk eskader zou vereisen. Vermeldingswaard is ook dat het varen in een muli-eskader de bemanningsleden van de verschillende schepen de mogelijkheid biedt elkaar en elkaars marine te leren kennen en te leren waarderen.
De Standing Naval Force Atlantic vertoont zich overal op de uitgestrekte, 12 miljoen vierkante mijl grote Noord Atlantische Oceaan, die wordt doorkruist door de belangrijkste scheepvaartlijnen van de Westerse Wereld. Dagelijks bevaren meer dan 3000 koopvaardijschepen deze oceaan.
De commandant van STANAVFORLANT is een Commandeur. Hij wordt benoemd voor de duur van een jaar en bezit de nationaliteit van een der landen die daadwerkelijk een schip ingedeeld hebben bij de Force.
Commandeur B Veldkamp was in 1969 de eerste COMSTANVFORELANT.
Het hoogste militaire gezag over STANAVFORELANT wordt uitgeoefend door de Supreme Allied Commander Atlantic ( SACLANT ) . De strijdmacht vaart wanneer zij verblijft in het westelijk deel van de Atlantische Oceaan, onder de operationele leiding van de Commander in Chief Atlantic Area ( CINCWESTLANT ). verblijft zij in het oostelijk deel dan val zij onder de operationele leidin van de Commandeur in Chief Eastern Atlantic Area ( CINCEASTLANT ) of onder het gezag van Commander Iberian Atlantic Area ( COMIBERLANT )
De tweede taak omvat het manifesteren van de solidariteit en de eenheid van de NAVO-landen door het voeren van de vlag van de verschillende lidstaten in één enkele muliti-nationale
strijdmacht.Stanavforlant bezoekt daartoe jaarlijks rond de 20 havens, gelegen in tien verschillende landen. In elke haven worden de schepen steeds op één of meer middagen opengesteld voor het publiek teneinde de plaatselijke bevolking de gelegenheid te geven de schepen te bezoeken. Ook langs andere wegen wordt de aandacht gevestigd op de aanwezigheid van de Standing Naval Force Atlantic.
Een derde belangrijke functie van het eskader is gelegen in zijn beschikbaarheid en gereedheid om, indien dit nodig mocht zijn, onmiddellijk op te treden in situaties van
spanning. Ook kan de vlootmacht worden ingeschakeld bij calamiteiten.
Ten slotte kan STANAVFORLANT dienen als de kern van een grotere, ook andere scheepstypes omvattende NAVO-strijdmacht, indien de wereldsituatie de vorming van een dergelijk eskader zou vereisen. Vermeldingswaard is ook dat het varen in een muli-eskader de bemanningsleden van de verschillende schepen de mogelijkheid biedt elkaar en elkaars marine te leren kennen en te leren waarderen.
De Standing Naval Force Atlantic vertoont zich overal op de uitgestrekte, 12 miljoen vierkante mijl grote Noord Atlantische Oceaan, die wordt doorkruist door de belangrijkste scheepvaartlijnen van de Westerse Wereld. Dagelijks bevaren meer dan 3000 koopvaardijschepen deze oceaan.
De commandant van STANAVFORLANT is een Commandeur. Hij wordt benoemd voor de duur van een jaar en bezit de nationaliteit van een der landen die daadwerkelijk een schip ingedeeld hebben bij de Force.
Commandeur B Veldkamp was in 1969 de eerste COMSTANVFORELANT.
Het hoogste militaire gezag over STANAVFORELANT wordt uitgeoefend door de Supreme Allied Commander Atlantic ( SACLANT ) . De strijdmacht vaart wanneer zij verblijft in het westelijk deel van de Atlantische Oceaan, onder de operationele leiding van de Commander in Chief Atlantic Area ( CINCWESTLANT ). verblijft zij in het oostelijk deel dan val zij onder de operationele leidin van de Commandeur in Chief Eastern Atlantic Area ( CINCEASTLANT ) of onder het gezag van Commander Iberian Atlantic Area ( COMIBERLANT )