Hoi Sobats,
Hier meer info over de aanvaring met het havenhoofd, ik geef je hierbij het relaas vanuit mijn ervaring:
Hier meer info over de aanvaring met het havenhoofd, ik geef je hierbij het relaas vanuit mijn ervaring:
We waren bezig met de STANAVFORLANT in 1979, de Isaac Sweers was samen met de rest van de schepen een voor een aan het ontmeren vanuit Québec Canada. De dag tevoren had de Navigatie officier de uitgaande trek in de kaart gezet en vakkundig de voorbereidingen getroffen waaronder het tekenen van de parallel index lijnen op de radarbeeldkast op de brug. Commando Centrale personeel had deze informatie gedubbeld op de daar aanwezige beeldkasten en in de zeekaarten die werden gebruikt op de plottafels. Ik was zelf nog matroos en was niet bij procedures nauwe vaarwateren in de commando centrale ingedeeld maar bij meerrol op de bak. Op zich vond ik dat niet erg want zo had je altijd nog een laatste blik op de stad en haven die we hadden bezocht. Zeker bij het aanlopen van een haven kreeg je een goede indruk wat de havenstad te bieden had.
De haven van Québec ligt aan een redelijk snel stromende rivier die bij verschillende getijden in of uitgaand is. Daardoor was het best een lastige haven om aan te doen. Nadat de trossen los waren gegooid en wij ze binnenboord hadden gehaald en aan dek opgeslagen voer Hr. Ms. Isaac Sweers door de haven richting de rivier, de ingedeelden bij meerrrol staan dan in het gelid opgelijnd op de bak, klaar om eerbewijzen te brengen. De trossen werden pas later in de trossenbergplaatsen opgeborgen.
Omdat
het ingaand tij was op de rivier hield het commando stuurboordzijde van de
havenmonding aan omdat het schip direct door de stroom op de rivier naar
bakboord zou worden weggezet. Op zich een goede beslissing in mijn optiek. Toen
we ons tussen de havenhoofden bevonden werd het schip inderdaad meteen door de
stroom op de rivier weggedrukt, alleen bleek het geen ingaand maar uitgaand tij
te zijn, we werden dus hard tegen het havenhoofd aan stuurboordzijde gedrukt.
Door een slimme roerbeweging bleef het bij een eenmalige aanvaring, meestal zie
je in dit soort gevallen dat een schip een heel lange scheur op loopt of zelfs
twee keer ergens tegen aan vaart.
De Navigatie Officier had dus gerekend met het verkeerde tij en niemand had dit gecontroleerd, iets dat tegenwoordig niet meer voor kan komen want er vind goede controle op elkaars werk plaats. Toen de Isaac Sweers tegen het havenhoofd werd aangedrukt stonden verschillende jonge mensen bij de railing te lachen en te roepen dat dit geen slimme actie was, er werd zelfs melancholisch geapplaudisseerd. Vanaf de brug werd gepraait 'Attentie, het is einde lachen, terug op je posten' of woorden van die strekking.
De Navigatie Officier had dus gerekend met het verkeerde tij en niemand had dit gecontroleerd, iets dat tegenwoordig niet meer voor kan komen want er vind goede controle op elkaars werk plaats. Toen de Isaac Sweers tegen het havenhoofd werd aangedrukt stonden verschillende jonge mensen bij de railing te lachen en te roepen dat dit geen slimme actie was, er werd zelfs melancholisch geapplaudisseerd. Vanaf de brug werd gepraait 'Attentie, het is einde lachen, terug op je posten' of woorden van die strekking.
Het schip is terug gevaren naar Québec om de schade te bekijken. Er bleek een behoorlijke deuk in de scheepshuid te zitten, ongeveer twee meter boven de waterlijn. In eerste instantie dacht ik dat het nog wel mee viel, tot ik bij mijn eigen bed stelling kwam om mij om te kleden en zag dat zich hier een scheur scheur van anderhalve meter precies bij mijn tampat bevond. Dat was natuurlijk minder want dat betekende dat ik daar niet kon blijven slapen. Dat was echt einde lachen!
Nadat overleg was gevoerd met verschillende instanties zijn we zonder de rest van de schepen van het STANAVORLANT eskader rustig naar Halifax gevaren om de scheepshuid te laten herstellen. Wij vonden dat prima, dat betekende minimaal een week extra stappen in een leuke haven. Als je jong bent heb je een andere visie op dit soort zaken. Helaas was het Canadese geld dat we aan boord hadden snel op en moesten we langs bij de bank om geld op te nemen. Pinnen bestond immers nog niet. Die week heeft heel wat extra uitgaven gekost. Tussentijds werd door werfpersoneel het beschadigde deel van de scheepshuid uitgesneden en een nieuw stuk ingelast.
De Isaac Sweers voer met vol bemand dus er was nergens een bed over, wij moesten dus maar een andere oplossing zoeken. Die werd gevonden door in het slaapverblijf op dek te gaan slapen. Matrassen werden uit de bedstelling gehaald en onder en op tafel gelegd. Het was best wel een avontuurlijke gebeurtenis want ik kan me de optrekkende kou nog herinneren. In het slaapverblijf was het ook niet warm te krijgen door de grote opening en er hing een stank van de snij en las werkzaamheden. Gelukkig was de schade na een week geheel hersteld en konden we weer in de bedstelling slapen. Vervolgens zijn we met hoge vaart weer naar het STANAVFORLANT eskader gevaren, dat inmiddels uiteraard gewoon door was gevaren.
Al met al is het allemaal goed afgelopen zonder dat er iemand gewond is geraakt. De aanvaring heeft geleid tot meer controle op elkaars werk en dat is een goede zaak gebleken. Volgens mij zijn er geen consequenties geweest voor de Navigatie Officier of het commando, in mijn optiek een goede zaak want waar gewerkt word vallen spaanders...
Met vriendelijke groet,
J. Veldhuis
Nadat overleg was gevoerd met verschillende instanties zijn we zonder de rest van de schepen van het STANAVORLANT eskader rustig naar Halifax gevaren om de scheepshuid te laten herstellen. Wij vonden dat prima, dat betekende minimaal een week extra stappen in een leuke haven. Als je jong bent heb je een andere visie op dit soort zaken. Helaas was het Canadese geld dat we aan boord hadden snel op en moesten we langs bij de bank om geld op te nemen. Pinnen bestond immers nog niet. Die week heeft heel wat extra uitgaven gekost. Tussentijds werd door werfpersoneel het beschadigde deel van de scheepshuid uitgesneden en een nieuw stuk ingelast.
De Isaac Sweers voer met vol bemand dus er was nergens een bed over, wij moesten dus maar een andere oplossing zoeken. Die werd gevonden door in het slaapverblijf op dek te gaan slapen. Matrassen werden uit de bedstelling gehaald en onder en op tafel gelegd. Het was best wel een avontuurlijke gebeurtenis want ik kan me de optrekkende kou nog herinneren. In het slaapverblijf was het ook niet warm te krijgen door de grote opening en er hing een stank van de snij en las werkzaamheden. Gelukkig was de schade na een week geheel hersteld en konden we weer in de bedstelling slapen. Vervolgens zijn we met hoge vaart weer naar het STANAVFORLANT eskader gevaren, dat inmiddels uiteraard gewoon door was gevaren.
Al met al is het allemaal goed afgelopen zonder dat er iemand gewond is geraakt. De aanvaring heeft geleid tot meer controle op elkaars werk en dat is een goede zaak gebleken. Volgens mij zijn er geen consequenties geweest voor de Navigatie Officier of het commando, in mijn optiek een goede zaak want waar gewerkt word vallen spaanders...
Met vriendelijke groet,
J. Veldhuis